ดูแม่นกแล้วคะนึงถึงคุณย่า       เคยพูดเล่นเจรจาประจ๋อประแจ๋

ฝูงนก  เอี้ยงเรียงจับต้นแกแล       เหมือนหม่อมแม่เคียงเราเฝ้าชมเชย”

“กุมารทองนำหน้าพาจร              ข้ามดอนเขาเขินเนินไศล

พระพายพัดเกสรขจรไกล           หอมตรลบอบไปในพนา

ดื่นดอกออกช่อบุปผชาติ            ดาดาษหว่างเวิ้งวังหวัดผา

จึงชี้ชวนวันทองน้องพี่อา             เจ้าดูพรรณบุปผาน่ายวนใจ

นางแย้มเยิ้มยิ้มอยู่ริมไพร           เหมือนที่ไร่ฝ่ายพิมพ์เจ้ายิ้มแย้ม

ซ่อนชู้ ชูช่ออรชน                         เหมือนเราซ่อนเป็นคู่ชู้แฉล้ม

ซ่อนกลิ่นส่งกลิ่นประทิ่มแกม      เหมือนกลิ่นแก้มโฉมยงเมื่อส่งตัว

เล็บมือนางกางกลีบกระทัดรัด     เหมือนมือเจ้าปรนนิบัติพัดวีผัว

บานเย็นบานสะพรั่งฝั่งสระบัว      เหมือนเย็นเช้าเย้ายั่วอยู่กับน้อง

มะลิวัลย์พันระกำขึ้นแกมจาก     ได้สามวัดกรรมพรากไปจากห้อง”