ฝูงนกเขาจับเขาไม่เศร้าใจ                               เสียงคูลั่นหวั่นไหวก้องวนา

เค้าโมงจับโมกชะโงกมอง                                มักกู่ก้องฟังเสียงสำเนียงจ้า

นกกะลิงจับกิ่งกระดังงา                                    เสียงกระทาขันก้องคะนองไพร”

(ตอนพลายเพชรยกทัพไปช่วยพลายบัวตีเมืองลำพูน)

“เจ้าพลายงามตามทางไปกลางทุ่ง           เขม้นมุ่งเขาเขินเดินสะอื้น

ออกหลังบ้านตาลตะคุ่มเป็นพุ่มฟื้น                    ร่มรื่นเรียงเคียงตะเคียน

ต้นแคคางกร่างกระทุ่มชอุ่มออก                       ทั้งช่อดอกดูไสวเหมือนไม้เขียน”

(ตอนกำเนิดพลายงาม)

“นกหกสล้างในกลางเถือน      บ้างถาเพื่อนเที่ยวคะนองบ้างร้องโต้

นกแก้วป้อนลูกบนต้นชงโค       แล้วบินโผพูดจ้ออยู่จอแจ